ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ,
ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται
(Ματθ. 6:22)
τέχνες καὶ λόγος
ἄχρονη μνήμη
σχετικὰ μὲ τὴν “ἄχρονη μνήμη”
ἡ video ἐγκατάσταση "ἄχρονη μνήμη" δημιουργήθηκε ὕστερα ἀπὸ πρόσκληση σὲ συμμετοχὴ καὶ παραγωγὴ εἰκαστικῶν καὶ παραστατικῶν ἒργων πάνω στὴν θεματικὴ συζήτηση "σῶμα καὶ πολιτική". ἡ ἀρχικὴ παρουσίαση ἔγινε στὰ πλαίσια τοῦ ὁμώνυμου δεκαήμερου ἀφιερώματος στὸ θέατρο "Ἐμπρός", τὸν Μάρτιο τοῦ 2014. μιὰ δεύτερη παρουσίαση ἔγινε στὶς 7 Αὐγούστου στὴν συνάντηση εἰκαστικῶν καὶ λογοτεχνίας "Ψυχὴ στὸ Λαιμό", στὴν κοινότητα Ψαράδες Πρεσπῶν, ἐνὼ μία ἔκτακτη παρουσίαση ἔγινε στὸ Τσεπέλοβο Ἰωαννίνων στὶς 15 Αὐγούστου, τὴν ἴδια πάντα χρονιά.
στὶς συζητήσεις ποὺ ἔγιναν στὸ θέατρο "Ἐμπρὸς", ἡ ἀρχικὴ ἀντίδραση ὁδήγησε στὴν ἱδέα τοῦ πνευματικοῦ σώματος. ἡ κρίσιμη ἐπιλογὴ τῆς παρουσίας τοῦ νεκροῦ συνέδεσε τὴν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ σώματος μὲ τὴν ἀχρονικότητα, ἐνῶ ἡ τελετὴ τῆς φροντίδας/κηδείας (κήδομαι=φροντίζω) ἔδειξε τὴν συνέχεια στὶς ἀρχαιοελληνικὲς καὶ χριστιανικὲς λατρεῖες καὶ ἀντιλήψεις. τὸ video/εἰκονοστάσι -σὲ παράλληλη προβολή- σημαδεύει τὴν (δι)ἀχρονικὴ ἐνότητα καὶ μνήμη. πραγματωμένο "τυχαῖα" μπροστὰ ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς φονικῆς μάχης τῶν Πλαταιῶν καὶ παρόμοια "τυχαῖα" δίπλα σὲ ἕνα ἀπομεινάρι Ρωμαϊκῆς (Βυζαντινῆς) φρικτωρίας, μεταφέρει ἐσωτερικὰ καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, στὸ ἀναμένο καντήλι τῆς δέησης καὶ τῆς μνήμης.
ἡ "σπασμένη" συνέχεια περνάει ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή. στὴν ἀρχὴ ζωὴ σὲ στενότητα. ἀστική, σύντομη, ἀδιάφανη. μικρὰ φῶτα στὸ μαῦρο. στὸ ἐπόμενο πέρασμα, ζωὴ ἀπλὴ, δύσκολη, καὶ μακρόσυρτη. ἡ ζωὴ τῶν πολλῶν, ποὺ καθρεπτίζεται στὴν ἐργατικὴ πολυκατοικία τῆς πρώην σοβιετικῆς Γεωργίας. οἱ φωνὲς τοῦ δρόμου, μιᾶς ἄγνωστης μοναχικῆς γλῶσσας, ἠχοῦν σὰν κελάρυσμα νεροῦ γλυκαίνοντας τὸ μακρὺ ἑνὸς μικροῦ βίου καὶ ὑποδηλώνουν· ταιριαστὰ μὲ τὴν ἰλαρότητα τοῦ ἐσπερινοῦ φωτός, πώς κὰτι ἄλλο πιὸ δυνατό στέκεται καὶ ὑπάρχει ἐνάντια στὴν δυσκολία καὶ τὴν τραγικότητα τῆς ζωῆς. αὐτό τὸ "κάτι ἄλλο" γίνεται τελικὰ φάνερο στὰ ἀνέμελα χαμόγελα τῶν παιδιῶν. ὁλόφωτα στὸν καλοκαιρινὸ ἤλιο λούζονται καὶ παίζουν, μακριὰ ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἀγωνία τῶν "μεγάλων" καὶ τὴν (παρ)αἴσθηση τοῦ χρόνου. προσφέρουν τὸ καθαρτήριο νερὸ ποὺ οἱ ἐνήλικες ἔχουμε ἀνάγκη καὶ μᾶς χαρίζουν τὴν φωτεινὴ ἀνάμνηση τοῦ μέλλοντος.γιὰ τὰ ὁνόματα τῶν νεκρῶν, θὰ ποῦμε λίγα ἐδῶ. τονίζουμε ἀπλῶς, ὅτι φωτίζονται στὸν χῶρο, ὄχι μόνον ὥς μνημόσυνο, ἀλλὰ καὶ ὥς πρόσωπα πραγματικῆς καὶ ἀχρονικῆς ἐνότητας.